توضیحات

گندم به عنوان اساسی‌ترین محصول در الگوی غذایی ایرانیان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است به گونه‌ای که همواره در سیاست‌گذاری‌ها، محور اصلی توسعه بوده است. برای حرکت در جهت تأمین گندم مورد نیاز کشور باید به افزایش ظرفیت تولید و حفظ حداکثر پتانسیل موجود توجه داشت. براساس گزارش‌های موجود حدود نیمی از تحقیقاتی که در ایستگاه‌های کشاورزی آمریکا صورت می‌گیرد مربوط به تحقیقات حفاظتی است. یکی از روش‌های موثر برای حفظ پتانسیل تولید، مدیریت علف‌های هرز است. در حال حاضر کشورهای پیشرفته توانسته‌اند خسارت ناشی از علف‌های هرز را به 5 درصد کاهش دهند در حالی که در کشورهای در حال توسعه این خسارت 25 درصد و یا بیشتر است. به طور کلی پویایی جمعیت علف های هرز باعث شده که همواره یکی از علف های هرز در مزارع گندم به عنوان علف هرز غالب بروز پیدا کند. علیرغم آن که در یک مقطع زمانی تلاش های زیادی صرف کنترل علف های هرز غالب یک منطقه می شود و آن علف هرز از بین می‌رود ولی پس از مدت کوتاهی علف‌های هرز دیگر به عنوان علف‌هرز غالب مطرح می‌شوند گاهی نیز علف هرز به روش های کنترل مقاوم شده و موجب بروز مشکلات می گردد. به همین دلیل همواره با علف‌های هرزی مواجه خواهیم بود که روش کنترل آنها ناشناخته است. در ایران تعدادی از علف‌های هرز وجود دارند که به دلایلی از جمله کم اهمیت بودن طی سال‌های گذشته، بی‌توجهی نسبت به افزایش جمعیت آنها و عدم تحقیق برای یافتن روشی موثر برای کنترل آنها، هنوز راه حل مناسبی برای کنترل آنها یافت نشده است و در آینده باید به طور جدی مورد توجه قرار گیرند. از سوی دیگر علیرغم وجود روش‌های مختلف برای کنترل علف‌های هرز، روش مبارزه شیمیایی به عنوان اصلی‌ترین روش مبارزه با علف‌های هرز مزارع گندم مطرح می باشد و سایر روش‌های مدیریت علف‌های هرز نتوانسته است با این روش به طور کامل رقابت نماید. پایین بودن هزینه کنترل، کارآیی بالای علف‌کش‌های مصرفی در گندم و سهولت در روش کنترل از اصلی‌ترین دلایل گرایش زارعین به این روش مبارزه می‌باشد. طراحی و ساخت علف‌کش‌های جدید و سوق دادن تحقیقات در جهت استفاده حداقل از مواد شیمیایی با استفاده از علف‌کش‌های قوی و موثرتر با کاربرد مقدار کمتر و نیز کاربرد تناوبی علف‌کش‌ها به منظور کاهش ایجاد بیوتیپ‌های مقاوم و نیز اثرات کمتر به محیط زیست همواره در نظر می‌باشد.